Fyrir um 1,4 milljarða Kínverja hefst nýja árið 22. janúar – ólíkt gregoríska tímatalinu reiknar Kína hefðbundinn nýársdag sinn út frá tunglsveiflunni. Þó að ýmsar Asíuþjóðir haldi einnig upp á sínar eigin hátíðir í tengslum við kínverska nýárið, er kínverska nýárið almennur frídagur í nokkrum þjóðum um allan heim, ekki bara í Alþýðulýðveldinu.
Suðaustur-Asía er það svæði þar sem flest lönd gefa borgurum sínum frí í upphafi kínverska nýársins. Þar á meðal eru Singapúr, Indónesía og Malasía. Á undanförnum árum hefur kínverska nýárið einnig verið kynnt til sögunnar sem sérstakur hátíðisdagur á Filippseyjum, en samkvæmt fréttum fjölmiðla á staðnum verða engir sérstakir frídagar frá og með 14. janúar í ár. Suður-Kórea og Víetnam skipuleggja einnig hátíðahöld í upphafi tunglársins, en þau eru að hluta til frábrugðin siðum kínverska nýársins og eru líklegri til að vera mótuð af þjóðmenningu.
Þó að meirihluti landa og svæða sem fagna kínverska nýárinu sérstaklega séu í Asíu, eru tvær undantekningar. Í Súrínam í Suður-Ameríku eru ársmótin bæði í gregoríska tímatalinu og tungldagatalinu almennir frídagar. Samkvæmt opinberri manntali eru um sjö prósent af um það bil 618.000 íbúum af kínverskum uppruna. Eyjaríkið Máritíus í Indlandshafi fagnar einnig kínverska nýárinu, þó aðeins um þrjú prósent af um það bil 1,3 milljón íbúum eigi kínverskar rætur. Á 19. og fyrri hluta 20. aldar var eyjan vinsæll áfangastaður fyrir Kínverja frá Guangdong-héraði, einnig kallað Kanton á þeim tíma.
Hátíðahöld kínverska nýársins standa yfir í tvær vikur og leiða venjulega til aukinnar ferðalaga, sem er ein stærsta fólksflutningabylgja í heiminum. Hátíðahöldin marka einnig opinbera upphaf vorsins og þess vegna er tunglnýárið einnig þekkt sem Chūnjié eða vorhátíðin. Samkvæmt opinberu tungldagatali er árið 2023 ár kanínunnar, sem síðast var árið 2011.
Birtingartími: 6. janúar 2023